Śniegowe alibi

Zima przyszła do nas wcześnie. Pierwszy śnieg spadłw listopadzie ubiegłego roku i leży do dziś. Gdy zaczął sypać bialutki puch mójsąsiad nie mógł się nim nacieszyć: Popatrz,jak pięknie, jak bialutko, jak czysto!- zachwycał się- popatrz jaki świat jest piękny, jakie widoki, wprost zapiera dech wpiersiach! Wykrzykiwał, niemal piejąc z zachwytu. A śnieg, jakby chcąc muzwielokrotnić powody do radości, sypał nadal.

        Po kilku dniach znowu spotkałam sąsiada:Zobacz, ile tego świństwa nawaliło!-Powiedział do mnie bez wcześniejszego entuzjazmu- auto mi zasypuje, rano nie mogę szyb oddrapać, wszystko zamarza!

        Po jeszcze kilku dniach sąsiad byłwyraźnie zdenerwowany: k..wa! –zakrzyknął – kiedy ten pier...ony śniegwreszcie zniknie! Jechać ciężko, iść się nie da! No, masakra!- Wyraziłswoją dezaprobatę w sposób wcale nie parlamentarny.

        No tak, w nadmiarze wszystko szkodzi,lub się opatrzy, lub spowszednieje. Albo zaczyna złościć. Ale ja chcę wrócić dopierwszej naszej rozmowy, kiedy sąsiad był na etapie zachwytu i mówił: Popatrz, jak pięknie, jak bialutko, jakczysto! Rzeczywiście, gdy spadnie pierwszy śnieg miasto nam dostojnieje,jest czyste, bialutkie, bajkowe. Bardzo się nam wtedy podoba. Nie o urokach ipięknych landszaftach chcę pisać a o tym, że... śnieg stanowi ALIBI.

        Tak, tak! Właśnie alibi. Daje namdoskonałą okazję do porzucenia kindersztuby, dobrego wychowania, pozwala namukryć nasze niechlujstwo!

        Zdziwieni? Już wyjaśniam. Gdy napadałomięciutkiego puchu zapomnieliśmy o dobrym wychowaniu.

Obrazek pierwszy: Idzie mama z małym synkiem. Dobramama. Kupiła synkowi batonik. Synek zapragnął natychmiast skonsumować, zatemmama rozrywa opakowanie, podaje batonika synkowi a papierek rzuca w śnieg.Biały puch natychmiast przykrywa haniebny, niewychowawczy postępek mamy.

        Obrazek drugi: Trzej panowie zatrzymalisię na Warszawskiej na pogawędkę. Życzą sobie szczęścia na nowy rok, rozmawiają,zapalają po papierosku. Miła rozmowa przedłuża się, panowie wyciągają jeszczepo jednym papierosku, a kipy lądują w białym puchu, który natychmiast przykrywadowody zbrodni przeciw dobremu wychowaniu.

        Obrazek trzeci: Noc sylwestrowa, wieluludzi na mieście. Radują się, rozmawiają, palą papierosy i spełniają toasty z„małpek” i większych flaszek. Butelki po „małpkach” i te półlitrowe lądują wzaspach, by natychmiast w nich zniknąć. Śnieg biały, mięciutki, litościwy chowadowody niechlujstwa, dostarcza alibi. Butelki!? Pety!? Jakie pety? Nic niewidać.

        Do czasu! Oto przyszła pora odwilży. Idowody naszego niechlujstwa ujrzały światło dzienne. Na Rynku, pomiędzy„Hubertem” a obuwniczym ze śniegu wyzierają butelki do „setkach.” Na II ArmiiWP wzdłuż żywopłotu zalegają dziesiątki kipów. Wszędzie walają się folioweopakowania, tzw.: zrywki. Chodniki zaścielają rozmoknięte papierki pocukierkach, batonikach. Ba! Widziałam nawet pudełko po nowych butach i starebuty, do kompletu z jedną skarpetką (może druga nie była dziurawa i jeszcze sięnada, to nie wylądowała w śniegu?)

        Często słyszałam utyskiwania mieszkańcównaszego miasta, że miasto jest brudne, że służby miejskie źle, lub wręcz wcalenie sprzątają. Niektórzy oskarżają MPOiRD o opieszałość i nieróbstwo, pisząclisty do prasy i obwiniając nie tylko służby porządkowe! Winni są także radni,a zwłaszcza burmistrz!

        Kto jest bez winy, niech pierwszy rzucikamień! Popatrzmy pod nogi. Popatrzmy na topniejące zaspy, ile tam śmieci, iledowodów naszego niechlujstwa! Służby meteorologiczne zapowiadają, że jeszczenie koniec zimy, jeszcze śniegu przybędzie, mróz ściśnie. Jeszcze parę tygodnimożemy udawać, że nie ma sprawy! Ale jest! Jest sprawa! Przyjdzie wiosna.Śniegi stopnieją.

        Czy ktoś z nas – śmieciuchów- niechlujów– wyjdzie na podwórko, by posprzątać rzucone w śnieg kipy? Czy ktoś podniesierzuconą w śnieg butelkę – dowód szampańskiej zabawy? Czy pozbiera wrzucone wśnieg torebki foliowe, czy właściciel nowych butów zabierze swoje stare buty iosieroconą skarpetkę?

Wątpię! Ba! Jestem pewna, że nie! To może chociażnikt nie napisze listu do prasy, obwiniającego radnych i burmistrza ozaśmiecone miasto? Myślę, że jednak napisze! Wszak lubimy czystość i porządek!