zapłacą kobiety

Za kryzys płacą kobiety

W naszym zmaskulinizowanym świecie, w Polsce zwłaszcza, kobiety ciągle jeszcze mają „pod górkę.” W nadziei na pokazanie poprawności politycznej, w tegorocznych wyborach męska część parlamentu zarządziła tzw.: parytety. Oznaczać to miało wyrównanie szans kobiet na start do Parlamentu. Niestety, skończyło się na gadaniu. Pozornie niby wszystko jest zgodne z szumnymi zapowiedziami. Na listach rzeczywiście pojawiło się wiele nazwisk kobiet, ale koledzy „łaskawie” udostępnili im miejsca „niebiorące’, co w praktyce oznacza zero szans na sukces. Cynizm? Obłuda? Draństwo? Chyba wszystkiego po trosze!

Gdy okazywało się, że kobieta może zabrać męskiej „jedynce” sporo głosów, wylatywała z listy, i tyle, żadnych sentymentów, żadnych parytetów!

         To tylko jeden z aspektów życia w Polsce obrazujący stosunek mężczyzn do kobiet, jest ich dużo więcej. Ważniejszych. Jak wykazują badania, kobiety w naszym kraju, ciągle zarabiają o jedną trzecią mniej niż ich koledzy zatrudnieni na równorzędnych stanowiskach. Sfeminizowane zawody: nauczycielki, urzędniczki samorządowe, szwaczki zarabiają mniej niż tak zwane zawody męskie: budowlańcy, spawacze, kierowcy. Lepiej wykształcone kobiety opłacane są dużo gorzej. I choć panowie parlamentarzyści i rządzący bajerują, puszczają oko, fakty mówią same za siebie. Nie ma równości szans, i tyle!

         Wiele się mówi o niżu demograficznym, że powinno nas się rodzić więcej, panowie mówią o polityce pro rodzinnej, o tym, z jaką troską pochylają się nad startem młodych ludzi w dorosłe i zawodowe życie. Parole, parole, parole...

 Z doświadczenia zawodowego wiem, że kobiety wracające z urlopu macierzyńskiego, są zwalniane z pracy w ciągu tygodnia! Przecież ma małe dziecko, a te wiadomo, może chorować, potrzebuje szczepienia, wizyt kontrolnych u pediatry, a jego mama może chcieć krótszego dnia pracy z powodu karmienia piersią, no rozpacz, no, same straty dla pracodawcy! Choć nikt młodej mamie szczerze nie wyłuszczy powodów zwolnienia i tak wszyscy wiedzą, że główną przyczyną utraty pracy jest posiadanie dziecka.

         Podczas rozmowy kwalifikacyjnej kobiety ciągle słyszą pytania: Ile pani ma dzieci? Czy ma pani zamiar mieć dzieci? Czy nie jest pani czasem w ciąży? Co z tego, że takich pytań zadawać w świetle prawa, nie wolno!? Kobieta z dzieckiem przegrywa rywalizację o miejsce pracy z mężczyzną, bo ten jest bardziej dyspozycyjny, choć często gorzej wykształcony. I nie pomagają zapewnienia kobiety – matki, że dzieci nie stanowią przeszkody do wykonywania pracy, bo babcia się zaopiekuje, bo są przedszkola, żłobki...Furda, tam! Do domu! Do garów i pieluch, babo!

         Nie mają też lekko kobiety po 45 roku życia na rynku pracy. Niektórzy pracodawcy, już w rozmowie telefonicznej, kiedy to kobieta chce się umówić na rozmowę kwalifikacyjną, pytają o wiek. Usłyszawszy odpowiedź, pracodawca sprytniejszy od razu zmienia front i kłamie, że miejsce niestety już zajęte, bezczelniejszy wali prosto z mostu: Szukam młodszej. Ale młodsza ma małe dziecko, i kółko się zamyka. Pracę dostaje mężczyzna. No, chyba, że zawód jest typowo „damski”,wtedy zatrudnia się kobietę, ale za mniejsze pieniądze; Wiadomo, będzie chodzić na zwolnienia na dziecko, no same straty!

         Kolejny przykład dyskryminacji kobiet mamy jak na talerzu obecnie. Przyszedł wrzesień, ruszają przedszkola. Zgodnie z nową ustawą oświatową, którą samorządy skrzętnie wykorzystały do poprawienia swej kondycji finansowej, poszybowały w górę opłaty za pobyt dziecka w tych placówkach. Wszak samorządy mają długi inwestycyjne i wydatki. Czepiam się? Konfabuluję? Nic z tych rzeczy! Za te zmiany zapłacą kobiety. To one wzięły na utrzymanie jednostki samorządowe!

         Jakim cudem? Ano, już wyjaśniam. Jak już wyżej wspomniałam, kobiety zarabiają mniej. Opłaty za miejsca w przedszkolach poszybowały w górę, podrożały też wyprawki szkolne. Rodziny zarabiającej dwa razy po 1386 zł brutto (brutalna rzeczywistość w wielu miejscach w kraju!), po prostu nie stać na zapłacenie od 400 do 700 złotych za 8 godzin przedszkola. Gdy mają dwoje dzieci w wieku przedszkolnym stawka się podwaja.

         W tej sytuacji dzieje się rzecz nieunikniona! Jeśli pracujesz 8 godzin, nie możesz korzystać z przedszkola tylko do godziny trzynastej, a na odpłatę za nadgodziny cię nie stać, nie pozostaje nic innego, jak...zwolnić się z pracy i zająć wychowaniem i opieką nad potomstwem. Mąż ma szansę dorobić więcej. Aktywna kobieta, chcąca pracować, jest zmuszona siedzieć w domu. Jest bezrobotna, nie zarabia na swoją emeryturę. Później usłyszy: kobiety mają dużo mniejsze emerytury, bo... krócej pracują. A dlaczego pracują krócej? Bo je państwo swoimi ustawami do tego zmusza!

         W przedszkolach pracują kobiety: nauczycielki, woźne oddziałowe, kucharki, sprzątaczki. Jeśli dzieci będzie mniej w przedszkolach, nie będzie powodu zatrudniać licznego personelu. Nastąpią redukcje. Kolejne kobiety stracą pracę, i pójdą do domu.

         W małych miastach mężowie tych kobiet nie będą mieli większych szans na dodatkowe zarobki, na nadgodziny także. Zatem te rodziny zostaną klientami OPS. A OPS-y to nasze podatki. Rząd przerzucił, zatem utrzymanie tych rodzin na podatnika.

         Reasumując, najwięcej za kryzys, za zaciskanie pasa, za szukanie oszczędności w budżecie państwa zapłacą kobiety!