Jak Po walczy z... ludĹşmi pracy

Bezrobocie – walka rządu z wiatrakami

W tym roku rząd, przestraszony rosnącym bezrobociem i równie szybko rosnącym oburzeniem społecznym wynikającym z nieróbstwa rządu, postanowił ogłosić, że bardzo będzie walczył z bezrobociem. Zdaniem premiera „sytuacja na rynku pracy powinna się poprawić w ciągu najbliższych miesięcy. Bezrobocie w Polsce pod koniec roku musi być niższe niż na początku roku, to mój cel” - przekonuje premier.

Poszukałam w intrenecie, pogrzebałam w projektach ustaw, pomysłach planach i zamierzeniach rządu szykującego się do boju z bezrobociem. Pewnie nie do wszystkiego dotarłam. Nie wiem, co kłębi się pod czaszką ministra Władysława Kosiniaka-Kamysza. Jego ujawnione już zamiary nie wróżą sukcesu na polu walki. Wygląda na to, że rząd znowu nie dotrzyma obietnicy. Czy wybrane przez rząd narzędzia do walki z bezrobociem wróżą sukces choćby połowiczny?

No cóż „przypuszczam, że wątpię” –  że powtórzę za mówiącymi w jidysz zwrot oznajmujący zwątpienie. Narzędzia, jakie wybrał nasz dzielny rząd do tej walki, już dziś pokazują mi, że będzie to naparzanka tyleż jałowa, co nieskuteczna.

Minister pracy Władysław Kosiniak-Kamysz uważa, że od marca sytuacja zacznie się poprawiać z uwagi na uruchomienie prac na przykład w leśnictwie, ogrodnictwie, rolnictwie czy budownictwie. No cóż, stanie się to, jak co roku bez zgody i działania ministra! To, że ruszy rolnictwo, leśnictwo i ogrodnictwo wynika raczej z praw natury, niż z działań rządowych. Tyle, że nie w marcu, w tym roku marzec nie łaskawy, mroźny.

„ Duży wpływ na nasz rynek pracy będzie też miało uruchomienie spółki "Inwestycje Polskie", która ma wspierać rozwój miejsc zatrudnienia.” Ciągle nie znam założeń tego pomysłu, może być dobry, jeśli – w co wątpię – minister Rostowski uwolni 7 miliardów kiszonych dla ratowania twarzy, w funduszu pracy. Poczekamy – zobaczymy.

Jednym z pomysłów ministra pracy na zwiększenie zatrudnienia jest program pilotażowy "Partnerstwo dla pracy". Firma, która wygra przetarg na jego prowadzenie, będzie musiała zapewnić zatrudnienie.  Programem mają być objęci ludzie z najniższymi kwalifikacjami od lat bezskutecznie poszukujący pracy. Już to widzę, jak pracodawcy rzucają się do realizacji tego programu! Jak zatrudniają ludzi od lat żyjących z MOPSówi wcale nie garnących się do pracy, jak realizują swoją produkcję przy udziale tych ludzi beż żadnych kwalifikacji! Takich „cudnych” pomysłów, jakże nierealnych – minister ma więcej. Nie będę o nich mówić, bo wszystkie je można sobie w buty wsadzić. Są to działania pozorne, nie zmieniające nic w strukturze bezrobocia. Wśród młodzieży bezrobotnej do 25 lat, a jest ich już ok. 30% mamy bezrobocie strukturalne, to znaczy wynikające ze struktury gospodarki. Tu trzeba by zacząć od zmian w oświacie. Ale rząd boi się nauczycieli, więc niczego nie zmieni. Szkoły i uczelnie nadal będą produkować bezrobotnych.

Zdaniem ekonomisty Roberta Gwiazdowskiego przedsiębiorstwa nie będą tworzyć nowych miejsc pracy tak długo, jak długo nie nastąpi odbicie gospodarki światowej. Nowe miejsca zatrudnienia mogłyby powstawać także wówczas, gdyby radykalnie zmniejszone zostały koszty pracy i przepisy prawa pracy. I tu rząd, by pójść na rękę pracodawcom, wyborcom PO, zaszalał!

Poselski projekt w sprawie zmian w kodeksie pracy, oprócz tzw.: elastycznego czasu pracy przewiduje dodatkowo niższe stawki za nadgodziny oraz wydłużenie terminu, w którym można oddawać pracownikom czas wolny w zamian za ponadwymiarową pracę. To oznacza, że pracownik nie będzie miał żadnych praw pracowniczych. Na każde gwizdnięcie pryncypała, będzie się musiał stawić do pracy o dowolnie wybranej przez szefa godzinie i pracować choćby 12 godzin. W zamian dostanie, kiedyś w bliżej nieokreślonej porze, dni wolne, zamiast zapłaty. Jeśli pracodawca w ciągu miesiąca gwizdnie tylko dwa razy po 12 godzin to oznacza, że pracownik nie zarobi na chleb i rachunki w danym miesiącu!

Wszystkie te pomysły, wyklute w łbach POwców – przedsiębiorców – o kant dupy potłuc. Powinno się przede wszystkim podnieść wynagrodzenia. Ludzie by więcej kupowali a firmy więcej produkowały i potrzebowały zatrudniać więcej osób Poza tym zamiast wydłużać pracownikom czas pracy poprzez zwiększenie liczby godzin nadliczbowych, sensowniejsze by było przyjęcie zasady dzielenia się pracą.

Przeciw tym zabójczym dla pracobiorców pomysłom po raz pierwszy od niepamiętnych czasów, ruszyły zgodnie wszystkie związki zawodowe. Powstała też Platforma Oburzonych, która chce walczyć z rządem PO na ulicy. Nigdy nie byłam zwolenniczą „krosów ulicznych”, ale tym razem życzę skuteczności i związkom zawodowym i Platformie Oburzonych. Bo pomysły rządzących są tak antyspołeczne, że zaczynam się bać!