Dlaczego mnie oszukujesz?

Czyli rozważania nad słoikiem chrzanu.

Ja tam jestem niespotykanie spokojny człowiek. Możesz mi na język nadepnąć, słowa nie powiem. Czasami wmawiam sobie, że nic już mnie nie jest w stanie zdziwić, bo trochę już na tym najlepszym ze światów żyję i nie jedno już widziałam. Uczono mnie w domu uczciwości, prawości, odpowiedzialności za słowa i czyny. Uczono mnie, że skoro obiecałaś – dotrzymaj. Kazano mi wierzyć w ludzi, bo oni są z gruntu dobrzy, tylko czasem pobłądzą.

Uczono mnie w domu, że kraść nie wolno, oszukiwać nie wolno, poniżać i poniewierać bliźnimi nie wolno, zwłaszcza tymi słabszymi ode mnie. Nauczono mnie szacunku do ludzi, pomimo ich odmienności. Nauczono nie oceniać i nie ferować wyroków, ludzie są, jacy są, żyją jak potrafią, wierzą w Boga, nie wierzą, nie mnie to oceniać, nie znam powodów, dla których są, jacy są.  Nauczono mnie, że prawda, dobro, godność ludzka to wartość nie do przecenienia.

Nauczono mnie patriotyzmu i szacunku do Ojczyzny, tej wymawianej i pisanej przez wielkie „O”.

Czasami żałuję, że byłam zbyt pojętną uczennicą i rodzice, zwłaszcza matka wszystko to, o czym wyżej piszę, zdołała mi wpoić, a ja (muszę), staram się w życiu tym kierować. Ale jakże mam kochać swoją Ojczyznę, szanować moje państwo, skoro ono mnie nie szanuje? Żyjemy w kraju niesprawiedliwym, bo elity tego państwa tworzą prawa społeczne, które faworyzują instytucje, a degradują obywatela. A państwo i jego instytucje, które swoimi prawami degraduje obywateli nie zasługuje na szacunek. W Polsce mamy do czynienia z systemem, podporządkowującym obywatela do zasad ekonomicznych i politycznych, a nie odwrotnie, jak przecież być powinno.
Dlatego też często mamy do czynienia z głupim, niespójnym i szkodliwym społecznie prawem, tworzeniem norm prawnych, które u swych podstaw nie dbają o dobro obywatela ale forują kasty urzędnicze lub kasty ekonomiczne albo co gorsza kasty polityczne. Głupie prawo jest jeszcze głupiej stosowane, w państwie gdzie nikt nie czuje się doceniony i właściwie oceniony.

I nagle obudziłam się w kraju, gdzie większość ludzi chce się wzajemnie wykorzystać, oszukać, „oszwabić”, wykiwać, zrobić w bambuko, bo dziś słowo: uczciwy staje się synonimem słowa: frajer. A temu nieszczęściu patronuje i przyświeca państwo. Moja ojczyzna.

I takie oto refleksje naszły mnie z okazji przedświątecznych zakupów, kiedy przyszło mi do głowy kupić chrzan gotowy w słoiku. Przecież potrzebuję tego chrzanu  nie tak znowu wiele, żeby trzeć własnoręcznie korzeń zalewając się łzami.

Zamiast po prostu włożyć słoik do koszyka postanowiłam poczytać etykiety. Zachciało mi się wiedzieć, dlaczego i czym, oprócz ceny rzecz jasna, różnią się te słoiki chrzanu od różnych producentów?

Wyczytałam, że w słoiku z chrzanem jest mleko w proszku, jest olej palmowy, jest zagęszczacz, jest stymulator smaku i zapachu, jest E –ileśtam w kilku odmianach, skrobia, cukier, kwas cytrynowy, ocet, sól i jest… 36% chrzanu. Tylko w jednym słoiku było najwięcej bo 61% chrzanu. A ja, głupia spodziewałam się w słoiku z etykietą: chrzan, wyłącznie chrzanu.

Czytajcie etykiety. Przekonacie się jak mało jest chrzanu w chrzanie, mięsa w kiełbasie, sera w serze, mąki w chlebie.