Mamy ją! Mamy wredną babę !!

Zaledwie parę dni temu wpisałam na moim blogu króciutką notkę o porzuceniu psa pod sklepem. Dzisiaj już wiem znacznie więcej. O tym, że pani Ewa ok. godziny dziesiątej zobaczyła, że przywiązana do barierki przed sklepem sunia bardzo chce się uwolnić z uwięzi. Jest jej gorąco, prawdopodobnie dręczy ją pragnienie. Szarpiąc się, zamotała się w łańcuszek smyczy i niemal wisi na niej.

Pani Ewa zadzwoniła do pracowników Kauflandu z prośbą o ogłoszenie w sklepie komunikatu, żeby właściciel psa natychmiast pospieszył mu na ratunek. Nic to nie dało.

Gdy po piętnastej wyszłam z pracy o całym zdarzeniu poinformował mnie człowiek pracujący przy renowacji zabytkowego murka obok sklepu.

Sytuacja zmieniła się o tyle, że pracownicy marketu zabrali psa z palącego słońca, przywiązali psiunię na zadaszonym parkingu, nakarmili, napoili. Właścicielki nadal ni widu, ni słychu.

Wtedy postanowiłam pomóc psu i odszukać „wredną babę”, która nawet w towarzystwie własnych dzieci nie zawahała się porzucić psa przed sklepem. Zrobiłam psu zdjęcia i po powrocie do domu zamieściłam je na FB, dołączając gorący apel o pomoc w odnalezieniu „właścicielki”. I poszłam sobie do kuchni i innych zajęć domowych.

Kiedy ponownie weszłam na FB moje zdumienie nie miało granic. A serce mi rosło i rosło. W ciągu godziny miałam ponad 600 (słownie: sześćset!) wejść na bloga. Wiele udostępnień. Posypała się lawina udostępnień. Zaczęłam wierzyć, że uda nam się wspólnie odnaleźć „wredną babę”.

Otrzymałam dziesiątki informacji na priv. Każdą sprawdzałam skrupulatnie, dopytywałam o szczegóły, szukałam powiazań. Byłam też w kontakcie ze Strażą Miejską, bo sunia została umieszczona w przytulisku Straży na Miodowej, powiedziałam im też o akcji internetowej.

Na drugi dzień (30 kwietnia) miałam ponad 2 tysiące wejść na mojego bloga! Takiego zainteresowania sprawą pieska nie spodziewałam się w najśmielszych oczekiwaniach! Ludzie podawali sobie wiadomość o porzuconym piesku z profilu na profil, z ust do ust. Maszyna działała bez zarzutu: Wszyscy szukaliśmy „wrednej baby”.

Pierwszego maja otrzymałam wreszcie najbardziej wiarygodną wiadomość. Wszystkie strzępki sklejone z dotychczasowych informacji nagle ułożyły się w logiczną całość. Sprawa nieco się przeciąga, bo mamy długi weekend i odnoszę wrażenie że nikt nie pracuje, wszyscy balują. Skontaktowałam się w końcu z burmistrzem. Dzięki burmistrzowi Danielowi Marchewce sprawa ruszyła z kopyta. Pomógł mi (mimo, że od rana do wieczora nie wychodzi z majówki) nawiązać kontakt z potrzebnymi mi w tej sprawie osobami.

MAM JĄ! Mam ją! Wrzeszczałam w duchu, bo przecież nie chciałam straszyć sąsiadów, że zaczęłam gadać i wrzeszczeć sama na siebie! Jeszcze gdzieś zadzwonią i przyjadą panowie w białych kitlach i z kaftanem dla mnie.  Mam ją! Dzięki setkom czystych serc. Dzięki informacjom zwierzolubów. Jak to cudnie dowiedzieć się, utwierdzić w przekonaniu, że jest wokół nas wielu dobrych ludzi  o gorących sercach. Takich, którym ciągle się chce pomagać słabszym. Takich, co nie są obojętni na ból i krzywdę potrzebujących. Kocham Was dobrzy ludzie. Dzięki temu, mogliśmy przeprowadzić tę akcję na FB. Mamy ją, jak na tacy. Na ujawnianie szczegółów jest za wcześnie, bo sprawa w toku. Teraz zajmuje się nią Straż Miejska i policja. Opowiem Wam o niej po zakończeniu, gdy tylko będzie wolno o tym mówić.

A teraz najważniejsze: Suczka znalazła nowy dom! Jest osoba, która ją przygarnie jak tylko to będzie możliwe, która już ją kocha! Jestem wzruszona, stało się jak w bajce: „….i żyli długo i szczęśliwie”.